Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο για την προσβασιμότητα σε άτομα με απώλεια όρασης που διοργανώθηκε πέρυσι από τον Γ. Αμυρά

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο πέσαμε πάνω σε μια περσινή είδηση (1η Απριλίου 2011) για μια εκδήλωση-δράση στο Πνευματικό Κέντρο Αθήνας. Επρόκειτο για ένα βιωματικό σεμινάριο για την προσβασιμότητα στην πόλης σε άτομα με ολική απώλεια όρασης που διοργάνωσε πριν ένα χρόνο η ανεξάρτητη δημοτική παράταξη πολιτών ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΘΗΝΑ, και που δυστυχώς ουδέποτε πληροφορηθήκαμε, παρά τη συμμετοχή του Διευθυντή Δημοτικής Αστυνομίας Αθήνας κ. Στέλιου Κρασσά. Την αναδημοσιεύουμε σήμερα προς ενημέρωσή σας, δίνοντας παράλληλα συγχαρητήρια στο δημοτικό σύμβουλο κ. Γιώργο Αμυρά για τη διοργάνωση της εκδήλωσης.

  • «Η εμπειρία που βίωσα ήταν τρομακτική!» Στέλιος Κρασσάς Διευθυντής Δημοτικής Αστυνομίας Αθηνών
  • «Σήμερα λοιπόν κατάλαβα ότι πρέπει να είμαι ευτυχής που βλέπω.» Άγγελος Αντωνόπουλος Αντιδήμαρχος Αθηναίων υπεύθυνος Πρασίνου
  • «Είμαστε ξεροκέφαλοι και δεν πρόκειται να ησυχάσουμε αν δεν δούμε τα πεζοδρόμια ελεύθερα από όλα τα εμπόδια που τα κατακλύζουν.» Γιώργος Αμυράς δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της παράταξης ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΘΗΝΑ
  • «Δεν μπαίνω ποτέ σε λεωφορείο γιατί  δεν υπάρχει αναγγελία  της στάσης  και  δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για τη στάση στην οποία θέλω να κατέβω.» Δήμητρα  Ασιδέρη Πρόεδρος Φάρου Τυφλών
  • «Χρειάζονται αγωνιστικές πρωτοβουλίες προκειμένου ν’ αλλάξει η κατάσταση και σε επίπεδο δήμου και φυσικά των ίδιων των πολιτών». Πέτρος Κωνσταντίνου δημοτικός σύμβουλος, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης ΑΝΤΑΡΣΥΑ
  • «Είναι κακό να μιλάμε για τα αυτονόητα είναι ακόμα χειρότερα να μην θεωρούνται αυτονόητα.» Ηλίας Μαριόλας – Πρόεδρος  Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών
  • «Ήμουν βλέπουσα και έβλεπα εμπόδια στα πεζοδρόμια αλλά τα προσπερνούσα και έλεγα σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι.» Μάρθα Γούναρη φοιτήτρια με ολική απώλεια όρασης
  • «Το κλειδί για να γίνει και πάλι ανθρώπινη η Αθήνα και να βελτιωθούν οι συνθήκες βιώσιμης κινητικότητας στην πόλη είναι να ερχόμαστε ο ένας στην θέση του άλλου». Ελένη Αμυρά διαμερισματική σύμβουλος 7ης Κοινότητας
  • «Κινούμαι στην πόλη αλλά ο φόβος μου είναι ότι  κάποια στιγμή ίσως δυσκολέψουν τόσο πολύ τα πράγματα που θα χρειαστεί να περιοριστώ στο σπίτι.» Νικολέτα Μπακοπάνου φοιτήτρια με ολική απώλεια όρασης
  • «Είχα την αίσθηση ότι οι αποστάσεις ήταν πολύ μεγαλύτερες. Ο χρόνος τρέχει διαφορετικά». Γιώργος Αποστολόπουλος δημοτικός σύμβουλος

Σε αυτά τα συμπεράσματα κατέληξαν ο Αρχηγός της Δημοτικής Αστυνομίας της Αθήνας, ένας αντιδήμαρχος και τρεις δημοτικοί σύμβουλοι της πόλης οι οποίοι συμμετείχαν  στο βιωματικό σεμινάριο για την προσβασιμότητα που διοργάνωσε σήμερα το μεσημέρι η ανεξάρτητη δημοτική παράταξη πολιτών ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΘΗΝΑ.
Οι συμμετέχοντες φόρεσαν μια μάσκα ώστε να εξισωθούν με τους πολίτες με ολική απώλεια όρασης και εκλήθησαν να περπατήσουν γύρω από το κτίριο του Πνευματικού Κέντρου στην οδό Ακαδημίας. Για να μην κινδυνεύσουν συνοδεύονταν και καθοδηγούνταν  από τυφλά άτομα που ταξίδευσαν από τη Θεσσαλονίκη αποκλειστικώς για το σκοπό αυτό.
Μετά το τέλος της βόλτας, ο αρχηγός της δημοτικής αστυνομίας κ. Κρασσάς δήλωσε το εξής:
« Η εμπειρία που βίωσα ήταν τρομακτική παρά το γεγονός ότι είχα μια πάρα πολύ καλή οδηγό τη Νικολέτα που με κατήυθυνε μέσα στα σκοτάδια. Είμαι πολύ προβληματισμένος. Σκέφτομαι μια πρώτη κίνηση που μπορούμε να κάνουμε άμεσα. Θα στείλουμε μια επιστολή και από ένα ανάγλυφο σήμα της Δημοτικής Αστυνομίας σε όλους τους  συλλόγους των ανθρώπων με προβλήματα όρασης έτσι ώστε η προσέγγιση των τυφλών πολιτών από τα στελέχη της δημοτικής αστυνομίας να αποκτήσει σχέση εμπιστοσύνης. Θα τους εξηγήσουμε πού φοράνε το σήμα και επειδή για όλη την Ελλάδα το σήμα είναι το ίδιο θα ενημερώσουμε και όλες τις δημοτικές αστυνομίες των άλλων πόλεων της χώρας.»
Ο δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής του ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΘΗΝΑ, Γιώργος Αμυράς δήλωσε: «Είμαστε ξεροκέφαλοι και δεν πρόκειται να ησυχάσουμε αν δεν δούμε τα πεζοδρόμια της πόλης ελεύθερα από όλα τα εμπόδια που τα κατακλύζουν. Η σημερινή εξομοίωση των βλεπόντων δημοτικών στελεχών με τους τυφλούς συμπολίτες είναι ένα πρώτο βήμα, προετοιμάζουμε πολλές ακόμη δράσεις.»
Εκτός από το βιωματικό σεμινάριο οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν οπτικοακουστικό υλικό για την προσβασιμότητα στην πόλη και συζήτησαν για τους κινδύνους που επιφυλάσσει η Αθήνα σε οποιονδήποτε πολίτη με μερική ή ολική απώλεια όρασης.

Τι είπαν οι συμμετέχοντες
Ηλίας Μαριόλας – Πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών Είναι κακό να μιλάμε για αυτονόητα είναι ακόμα  χειρότερα  να μην θεωρούνται αυτονόητα. Δυστυχώς όμως λείπει από τα σχέδια, τη σκέψη και τη νοοτροπία η μέριμνα για τους πολίτες με αναπηρία. Πριν από καιρό μια ομάδα Δανών επιστημόνων με κινητικά προβλήματα που έτρεχαν ένα Ευρωπαϊκό  πρόγραμμα  με αντικείμενο την προσβασιμότητα σε μια σύγχρονη πόλη, μας επισκέφθηκε στα γραφεία  του συνδέσμου μας. Όταν τους ρωτήσαμε γιατί επιλέξανε την Αθήνα μας απάντησαν γιατί είναι η δυσκολότερη και χειρότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης σε θέματα βιώσιμης κινητικότητας.

Δήμητρα  Ασιδέρη – Πρόεδρος Φάρου Τυφλών
Δεν μπαίνω ποτέ σε λεωφορείο γιατί  δεν υπάρχει αναγγελία  της στάσης  και έτσι δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για την στάση στην οποία θέλω να κατέβω. Ένας λόγος που δεν θέλω να κυκλοφορήσω στην Αθήνα πες τε με δειλή πες τε με ότι θέλετε αλλά δεν έχω σκοπό να φύγω απ’ του Ζωγράφου για να κυκλοφορήσω στην Αθήνα και να επιστρέψω στο σπίτι μου είτε τραυματισμένη είτε με τέτοιο εκνευρισμό όπου να μην μπορώ να κοιμηθώ την νύχτα. Πρέπει κάποτε αυτή η πόλη να γίνει βιώσιμη για όλους.

Πέτρος Κωνσταντίνου-Δημοτικός Σύμβουλος Επικεφαλής ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Θα μιλήσω προσωπικά. Ο παππούς μου και η γιαγιά μου ήταν τυφλοί και σε αυτούς χρωστάω πάρα πολλά. Μου έμαθαν να διαχειρίζομαι ένα ολόκληρο σπίτι να μαγειρεύω να κάνω δουλειές καθώς ήμασταν Κύπριοι πρόσφυγες που μόλις είχαμε φύγει από μια πολεμική ζώνη. Η απανθρωπιά του συστήματος είναι στο έπακρο πλέον γιατί όταν φτιάχνεις μια πόλη ασχολείσαι με τους υπονόμους, τα καλώδια της ΔΕΗ, τα δίκτυα του νερού και κάπου πρέπει να βάλεις και τα δίκτυα για τους ανθρώπους που δεν έχουν την όραση τους. Χρειάζονται αγωνιστικές πρωτοβουλίες  προκειμένου να αλλάξει η κατάσταση και σε επίπεδο δήμου και φυσικά των ίδιων των πολιτών. Μεγάλη μας τιμή ότι το 2001 στη μεγάλη διαδήλωση στην Γένοβα ήρθε μαζί μας  ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών. Μπορώ να πω ότι συγκλονίστηκα γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή άσχετα με την εκτίμηση της κοινωνίας για εκείνους.

Μάρθα Γούναρη,  φοιτήτρια Τμήμα Εκπαιδευτικής & Κοινωνικής Πολιτικής Παν/μιου Μακεδονίας,  με ολική απώλεια όρασης
Ταξιδεύοντας όλο το βράδυ για να είμαστε το πρωί εδώ στην Αθήνα σκεφτόμουν τι ωραία θα είναι οι δημοτικοί άρχοντες της Αθήνας για να τους μιλήσουμε για να τους ενημερώσουμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όταν μετακινούνται στην πόλη. Σκέφτηκα πολύ ρομαντικά γιατί τα πράγματα είναι μαύρα και απογοητεύτηκα από την απουσία του Δημάρχου και των αντιδημάρχων της Αθήνας. Ήμουν βλέπουσα και έβλεπα εμπόδια στα πεζοδρόμια αλλά τα προσπερνούσα και έλεγα σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι. Ζώντας τα τελευταία πέντε χρόνια ως τυφλή αντιμετωπίζω αρκετές δυσκολίες πέφτω πάνω σε γραμματοκιβώτια και καρτοτηλέφωνα, έχω σκίσει τα φρύδια μου, πέφτω πάνω σε αυτοκίνητα παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια. Εάν οι ίδιοι οι πολίτες σκεφτούμε  λίγο και έρθουμε στη θέση ενός ανθρώπου με μερική ή ολική απώλεια όρασης ίσως τα πράγματα γίνουν λίγο καλύτερα γιατί από την πολιτεία δεν περιμένουμε το παραμικρό να κάνει .Με συγχωρείτε που είμαι απαισιόδοξη αλλά έχω χάσει κάθε ελπίδα.

Ελένη Αμυρά-Διαμερισματική Σύμβουλος 7ης Κοινότητας
Όταν η Αθήνα δεν ήταν τόσο μπερδεμένη πόλη όπως σήμερα, οι παλιοί έλεγαν «είχα έναν πόνο και έγειρα στον ώμο του φίλου μου και αυτός  ένιωσε τον πόνο μου». Αυτή τη συναισθηματική αντίληψη που οι επιστήμονες ονομάζουν  «ενσυναίσθηση» τη χάσαμε εμείς σήμερα. Όταν δε νιώθεις τον απέναντι σου δε νιώθεις και την πραγματικότητα και έτσι χάσαμε και το αυτονόητο. Το κλειδί για να γίνει και πάλι ανθρώπινη η Αθήνα και να βελτιωθούν οι συνθήκες βιώσιμης κινητικότητας στην πόλη είναι να ερχόμαστε ο ένας στη θέση του άλλου. Μόνο έτσι θα βρούμε λύσεις. Πιστεύω στην καλή διάθεση της νέας δημοτικής αρχής κι ελπίζω ότι θα βάλει τη συναισθηματική της αντίληψη να δουλεύει κι ελπίζω το ίδιο να πράξουν και οι δημότες.

Νικολέτα Μπακοπάνου φοιτήτρια Τμήματος Εκπαιδευτικής & Κοινωνικής Πολιτικής Παν/μιου Μακεδονίας,  με ολική απώλεια όρασης
Είναι πολύ εύκολο κάποιος να μεταπηδήσει απ’ την μια στιγμή στην άλλη στην τάξη των ανάπηρων. Λίγα κλάσματα δευτερολέπτου είναι αρκετά για  ν’ αλλάξει η ζωή σου. Είναι πολύ δύσκολο να κυκλοφορείς σε έναν κόσμο όπου όλοι βλέπουν. Είναι και πολύ επικίνδυνο, κάθε φορά που φεύγω από το σπίτι μου μπορεί να επιστρέψω είτε έχοντας μεγαλύτερο βαθμό αναπηρίας, είτε να μην επιστρέψω καθόλου. Οι γονείς μου ζουν πάντα με το άγχος ότι κάποια στιγμή μπορεί  να μην επιστρέψω. Μάλιστα την περασμένη εβδομάδα  κινδύνεψε η ζωή μου  όταν παραλίγο να με παρασύρει ένα αυτοκίνητο γιατί η διάβαση δεν είχε ηχητικό φανάρι. Δεν θέλω να κλειστώ στο σπίτι. Κινούμαι στην πόλη αλλά ο φόβος μου είναι ότι κάποια στιγμή ίσως δυσκολέψουν τόσο πολύ τα πράγματα που θα χρειαστεί να περιοριστώ στο σπίτι. Προτιμώ να με παρασύρει αυτοκίνητο, ν’ αποκτήσω και άλλες αναπηρίες παρά να κλειστώ στο σπίτι.

Κρασσάς Στέλιος-Διευθυντής Δημοτικής Αστυνομίας Αθηνών
Η εμπειρία που βίωσα ήταν τρομακτική παρά το γεγονός ότι είχα μια πάρα πολύ καλή οδηγό τη Νικολέτα και με κατήυθυνε μέσα στα σκοτάδια. Είμαι πολύ προβληματισμένος. Σκέφτομαι μια πρώτη κίνηση δηλαδή να στείλουμε μια επιστολή προς όλους τους  συλλόγους  των  ανθρώπων με προβλήματα όρασης ώστε να τους εξηγήσουμε που φοράει το σήμα της η Δημοτική Αστυνομία κι επειδή για όλη την Ελλάδα το σήμα είναι το ίδιο θα ενημερώσουμε και όλες τις δημοτικές αστυνομίες των άλλων πόλεων της χώρας.

Αντωνόπουλος  Άγγελος- Αντιδήμαρχος Αθηναίων υπεύθυνος Πρασίνου
Λόγω ηλικίας είχε αρχίσει η πρεσβυωπία. Αισθάνομαι πολύ άσχημα. Δε βλέπω πολύ καλά και είμαι αναγκασμένος να φοράω γυαλιά για να διαβάσω. Σήμερα λοιπόν κατάλαβα ότι πρέπει να είμαι ευτυχής που βλέπω έτσι κι ας χρειάζομαι τα γυαλιά μου. Το συναίσθημα που βίωσα όταν με οδηγούσε η Αντιγόνη είναι απερίγραπτο. Μακαρίζω το Θεό και τον ευχαριστώ που δεν είμαι στη θέση της Αντιγόνης. Δε λέω ότι λυπάμαι, δεν την λυπάμαι. Θα προτιμούσα όμως  να μην ήταν σε αυτή τη θέση όπως και κάθε άνθρωπος. Αισθάνομαι τώρα το βάρος της ευθύνης να αλλάξουμε τα πράγματα. Αισθάνομαι  ότι πρέπει να κάνω κάτι περισσότερο είτε με διαπαιδαγώγηση στα σχολεία είτε με τη βοήθεια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ώστε να αλλάξει ριζικά η κατάσταση στην πόλη.

Αποστολόπουλος Γιώργος-Δημοτικός Σύμβουλος
Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τη συνοδό μου τη Μάρθα μέσω της οποίας κατάλαβα μία άλλη διάσταση των πραγμάτων της ζωής. Ίσως όχι πολύ μακριά από μένα γιατί κάποιες στιγμές και από περιέργεια έχω δοκιμάσει σε κάποιους χώρους κάτι αντίστοιχο λόγω της ενασχόλησής μου με extreme sports: καταδύσεις και σπήλαια. Είχα την αίσθηση ότι οι αποστάσεις ήταν πολύ μεγαλύτερες όταν δεν βλέπεις. Ο χρόνος τρέχει διαφορετικά.

Επισυνάπτουμε 3 φωτογραφίες :
1.       Αγώνας μετ’ εμποδίων για τον αρχηγό της Δημοτικής Αστυνομίας Αθηνών Στέλιο Κρασσά καθώς ένα Ι.Χ. έχει παρκάρει πάνω στην ράγα των τυφλών καθιστώντας απροσπέλαστη τη διαδρομή. Ευτυχώς η συνοδός του κα. Νικολέτα Μπακοπάνου με ολική απώλεια όρασης τον οδήγησε με ασφάλεια μακριά από τα παρκαρισμένα οχήματα πάνω στον πεζόδρομο.


2.       Ο Αντιδήμαρχος Αθηναίων  Άγγελος Αντωνόπουλος μόλις έχει αποφύγει ένα παρανόμως παρκαρισμένο αυτοκίνητο στον πεζόδρομο και οδηγείται στην πορεία του από την κα. Αντιγόνη Χατζηαποστολίδου με ολική απώλεια όρασης.

3.       Ο Δημοτικός Σύμβουλος Γιώργος Αποστολόπουλος κατεβαίνει τα σκαλιά συνοδευόμενος από την κα. Μάρθα Γούναρη με ολική απώλεια όρασης.

Πηγή: www.amiras.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου