Πρώτα τις συκοφάντησαν: Απλώθηκε η φήμη ότι έπαιρναν μισθούς των 3.000 και των 4.000 ευρώ το μήνα, ότι πρόκειται για διαπλεκόμενες εργαζόμενες που δίνουν μάχη για τη διατήρηση των προνομίων τους. Τι συντεχνία κι αυτή! Πίσω από τα φαράσια και τις σκούπες να κρύβονται ύποπτα συμφέροντα και προκλητικές πολυτέλειες.
Ακολούθησε η ώρα του κοινωνικού αυτοματισμού: Ευθύνονται για το μποτιλιάρισμα στο κέντρο της Αθήνας αφού κλείνουν την Κ. Σερβίας, δυσφημούν τη χώρα αποκλείοντας την είσοδο στο υπουργείο Οικονομικών, στο όνομα των διεκδικήσεών τους υποτάσσουν το συλλογικό διακύβευμα στην ατομική σκοπιμότητα και επιβάλλουν κανόνες ανομίας σε μια ευνομούμενη χώρα.
Ύστερα ήρθαν τα ΜΑΤ: Φόβος και καταστολή, να φύγει το αντιαισθητικό αντίσκοινο έξω από το υπουργείο Οικονομικών, να μην βλέπουν οι περαστικοί, να μην θυμούνται οι υπάλληλοι, να μην ενοχλείται η πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία, να μην ταράζονται οι επικεφαλής του κλιμακίου της Τρόικας, να μην κάνουν το γύρο του κόσμου οι φωτογραφίες, να μην ρωτάνε τα παιδιά «γιατί κοιμούνται στο πεζοδρόμιο αυτές οι κυρίες».
Στο μεταξύ, κατασκευάζονταν εχθροί: Κατά βάθος είναι όλες τους ΣΥΡΙΖΑ και τις κινεί η Κουμουνδούρου για να ανατρέψει την κυβέρνηση. Πρόκειται για εκτελεστικά όργανα των δυνάμεων της δραχμής που θέλουν να ανακόψουν την πορεία προς την ανάκαμψη και επενδύουν στην μπαχαλοποίηση. Σε κάθε περίπτωση, κάθε μία από αυτές παίζει έναν ύποπτο ρόλο είτε συνειδητά είτε εν αγνοία της.
Τελικά, μίλησε η Δικαιοσύνη: Το πρωτοδικείο δικαίωσε τις καθαρίστριες αποκαλύπτοντας ότι οι μισθοί τους κινούνταν από τα 300 μέχρι τα 700 ευρώ, ότι η ανάθεση της δουλειάς τους σε ιδιωτικές εταιρείες δεν αποφέρει δημοσιονομικό όφελος, ότι δεν αξιολογήθηκαν πριν πεταχτούν στο δρόμο. Η δικαστική απόφαση δεν εκτελέστηκε, η κυβέρνηση προσπαθεί να την ανατρέψει, γιατί είναι πια ζήτημα τιμής για τους ίδιους να μην κερδίσουν οι καθαρίστριες. Γιατί αν επαναπροσληφθούν θα είναι σαν να παραδέχεται το υπουργείο Οικονομικών ότι τις «σκούπισε» επειδή ήταν τα πιο εύκολα θύματα, ότι για να μην γίνει η σοβαρή δουλειά, του εντοπισμού ακατάλληλων υπαλλήλων, αναζητήθηκε η λύση στο υπόγειο και ότι για να υποστηριχθεί αυτή η απαράδεκτη απόφαση κινήθηκε ένας θηριώδης μηχανισμός προπαγάνδας προκειμένου, αφού ισοπεδωθούν, να απαξιωθούν ηθικά.
Την ίδια ώρα, ανακοινώνονται συνεχώς διορισμοί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και εξακολουθούν να δίνονται πρόωρες συντάξεις στα 55. Η κάθαρση στο Δημόσιο προχωρά με αργούς ρυθμούς, ίσως όχι πιο αργούς από εκείνους που χαρακτηρίζουν την προσπάθεια να πληρώσουν οι μεγάλοι φοροφυγάδες.
Το λάθος ήταν έγκλημα: Το υπουργείο Οικονομικών, αυτό που έχει συνολικά την ευθύνη της υλοποίησης του προγράμματος προσαρμογής, όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του μέτρου της διαθεσιμότητας, στον τομέα άμεσης αρμοδιότητάς του, διάλεξε τις καθαρίστριες! Βρήκε μια οριζόντια και τυφλή λύση με την κυνική λογική ότι οι Κούνεβες που θα στείλει ο ιδιώτης θα είναι φηθνότερες. Το υπουργείο Οικονομικών που έπρεπε πρώτο να δώσει το παράδειγμα της αξιολόγησης και της δικαιοσύνης, έκανε το ακριβώς αντίθετο.
Για να φτάσει μια κυβέρνηση στις καθαρίστριες, θα πρέπει να έχουν προηγηθεί όλα τα άλλα: Να έχουν φύγει οι επίορκοι, να έχουν εντοπιστεί και εξοβελιστεί οι λουφαδόροι, οι άχρηστοι, οι αργόμισθοι, να έχουν κλείσει όλοι οι παρασιτικοί φορείς του Δημοσίου, να έχει δοθεί οριστικό τέλος στις ρουσφετολογικές προσλήψεις, να μην υπάρχουν νέες γενιές συμβασιούχων που χρησιμοποιούνται ως εκλογική πελατεία, να έχει διευρυνθεί η φορολογική βάση, να έχουν πληρώσει αυτοί που δεν πλήρωναν ποτέ, να έχουν εμπεδωθεί κανόνες διαφάνειας και αξιοκρατίας στη δημόσια σφαίρα, να έχει μειωθεί η κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων, να μην πληρώνουμε εμείς τα χρέη τους, να έχουν καταβάλει την έκτακτη εισφορά τους οι εφοπλιστές.
Για να φτάσει μια κυβέρνηση στις καθαρίστριες, θα πρέπει οι εμπνευστές της απόφασης να το αντέχουν. Να βλέπουν στα κουρασμένα τους πρόσωπα υπονομευτές της ανάκαμψης και να ακούν τη φωνή τους σαν έναν ενοχλητικό θόρυβο που χαλάει τη γιορτή της εξουσίας. Θα πρέπει δηλαδή να έχουν πωρωθεί τόσο ώστε να μην ντρέπονται, να μην λυπούνται και να μην καταλαβαίνουν πώς αυτές οι γυναίκες κατάφεραν να συγκινήσουν και να πάρουν μαζί τους όλους όσοι ακούν «ένα τραγούδι που καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών».
Αγγελική Σπανού – Athens Voice
Πηγή: aftodioikisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου